Dotknij Pejzażu – wystawa w HAYASHI

DOTKNIJ PEJZAŻU

Zarówno naturalny krajobraz, jak i pejzaż malarski odbieramy przede wszystkim wzrokiem. W cyklu „Dotknij pejzażu” Jarosław Filipek odchodzi od tradycyjnych konwencji malarstwa pejzażowego, proponując widzom poszerzenie sposobu percepcji. Tytuł wystawy skrywa wieloznaczność słowa „dotknąć”. Tworząc dzieła o bogatej, niemal reliefowej strukturze, artysta zachęca odbiorców do dotykania, odkrywania pejzażu na różne sposoby i eksplorowania wielozmysłowej percepcji przez pryzmat abstrakcyjnych obiektów. Obrazy te można zarówno oglądać, jak i dotykać w Bibliotece Publicznej w Izabelinie.

Krajobraz nie jest statyczny – wiatr przemieszcza chmury, światło tworzy cienie, odbija się w wodzie, powstają refleksy. Podobnie dzieła z cyklu „Dotknij obrazu” zmieniają się, gdy widz się porusza. Prace dynamicznie reagują na zmianę perspektywy, gdy zbliżamy się do nich, przesuwamy kąt patrzenia, czy zmieniamy punkt widzenia. Efekt zmienności uzyskiwany jest dzięki grze światła oraz unikalnej technice malarskiej, łączącej strukturalne formy powstałe z mieszanki akrylu i piasku, z zastosowaniem autorskich farb i lakierów. Te obrazy także można oglądać i dotykać w Bibliotece Publicznej w Izabelinie.

„Dotknij pejzażu” to wyjątkowy cykl obrazów… do dotykania. Faktury tworzą cienie, powierzchnie pokryte metalicznymi farbami opalizują, a te pokryte farbami fluorescencyjnymi – świecą. Obrazy błyszczą dzięki lakierom o wysokim poziomie odbicia światła, a przy użyciu składników pochłaniających światło – stają się matowe, sugerując atłasowość. Ta różnorodność powierzchni wchodzi w interakcję nie tylko ze wzrokiem, ale również z dotykiem i słuchem. Obrazy można podziwiać i dotykać w Bibliotece Publicznej w Izabelinie.

DOTKNIJ OBRAZU

Zapraszam do dotykania prac. Widzowie mogą swobodnie poczuć szorstkość faktur, gładkość błyszczących powierzchni, atłasowość matowych struktur oraz wyraźne wypukłości. Przesuwając dłonią po obiekcie, słychać dźwięk – dotykane struktury drgają, wibrują i szeleszczą na płótnie. Cykl nawiązuje do sonoryzmu – nurtu w polskiej muzyce współczesnej (m.in. Penderecki, Kilar, Górecki, Serocki, Dobrowolski), w którym ważna była nie tylko barwa dźwięku, ale i specyficzne brzmienie instrumentu. Podobnie w tym cyklu, zmienność barwy – zarówno w kontekście światła, dźwięku, jak i struktury – jest kluczowa dla poszerzenia i pogłębienia percepcji.